نویسنده: یاس کبود پنج شنبه 85/7/6 ساعت 11:56 عصر
هوالرفیق
رمضان ؛ماه میهمانی خدا مبارک باد .
ماه رمضان ؛فرصت گسستن از تن و پیوستن به روح است .بازگشت به اصل وجود و تمرین یک ماه چشیدن معنویت است .روزه ؛تجدید نظر در تلقی و برداشت انسان از حیات است .آنان که انگاره شان از زیستن ؛خوردن است و خوابیدن ؛در رمضان می آموزند که این مدار دروغین را بشکنند و از نان به سمت جان و ایمان کوچ کنند .روزه قلب را مهذب ؛زندگی را معنادار و حیات را از شور و شکفتن لبریز می کند .یازده ماه خزان زدگی و انجماد زمستانی دل و جان ؛با یک ماه (بهارانه )زیستن در هم شکسته می شود .مگر رمضان ربیع القلوب و ربیع القرآن نیست؟
وقتی در این ماه قرآن زمزمه می کنیم ،همه وجود ما می بالد ؛جوانه میزند ؛به بار می نشیند و به دیگران حلاوت و حیات می بخشد .
روزه دار ؛یک ماه از (خود)فاصله می گیرد و به (خدا) نزدیک می شود و به همین دلیل همه چیزش رنگ و بوی کمال می گیرد .این سخن رسول امین است که :نفس روزه دار ؛عبادت و تسبیح و خوابش ؛کمال و رشد و تعالی وعین بیداری است .
رمضان آنگونه که قرآنت بیان کرده است .فرصت گرانبهای رسیدن به تقواست .شب و روزهای این ماه را گرامی بداریم .از خواب بکاهیم و بر بیداری بیفزاییم وبویه در شب های قدر در شط روشن شب شنا کنیم و جان را به مطلع الفجر فلاح و صلاح برسانیم .
هرگز مباد در نهایت این ماه هنوز در بدایت خویش باشیم و دروازه های باز بهشت را نبینیم و هجرتی بزرگ را از خود تا خدا آغاز نکنیم ؛این ماه برکت ؛سرآغاز حرکت های بزرگک و تمهید (فوز و فلاح )ما باد .
پروردگارا زبانمان را به ذکرت گویا؛دلمان را از مهر و محبتت سرشار و قلبمان را از عشقت بیتاب گردان .
التماس دعا انشالله فرج مولا