نویسنده: یاس کبود  چهارشنبه 84/12/17  ساعت 2:46 عصر

هوالرفیق

چفیه

شاید چفیه سفید رنگ یا سیاه رنگ با چها رخانه های ریز و درشت و یا در رنگ ها و به اشکال مختلف که رزمندگان در جبهه ها به دور گردن می پیچیدند دیده باشید .

چفیه دستمال نخی نسبتاً بزرگی است که حوله رزمنده است که دست و صورت را با آن خشک می کند .

چفیه بعضی اوقات سفره رزمندگان می شود و چند رزمنده دلاور و یکدل بر آن سفره ساده ،علی وار می نشینند .

چفیه ملحفه ای است که رزمندگان به رویشان می کشند .منتهی اینجا اولاً از نوع فقیرانه آن  ثانیاً کوچکتر و به قول خود رزمندگان (از نوع قنداق تاشوی)آن است .

رزمندگان چفیه را در تابستان ،آن هنگام که هوا بسیار گرم است با کمی آب به کولری مستضعفانه بدل کرده و با کشیدن آن به رویشان از خنکیش کام می جویند ،چفیه در محیط های پر از گرد و خاک سر و صورت دلاوران را در آغوش می گیرد تا حلقشان را غبار نگیرد .

چفیه را می شود به کمر بست و در هنگام انجام کارهای سنگین و حمل مهمات استفاده کرد .چفیه دستگیره ای برای ظروف داغ روی اجاق است و شال گردنی مستضعفانه  ،

همه اینها اما .......

چفیه زیرانداز و سجاده هر دلاوری به هنگام نماز است و هیچ زیر اندازی به اندازه چفیه آشنا با دعاهای سجود زاهدان شب نیست .چفیه در شب عملیات اولین باندی است که می توان با آن زخم ها را بست و به خدا سپرد و به حمله ادامه داد .چفیه تنها چیزی است که اشک های رزمندگان در دعا و مناجات را پاک می کند و آمار اشک را همیشه در دل دارد .اما محرم اسرار عابدانه هر دلاوری است.چفیه در بعضی موارد کفن می شود و جسم سوخته و تکه تکه رزمندگان را در خود جای می دهد و به رسم امانت نگه می دارد .و بالاخره این چفیه است که فردای قیامت همچون شاهدی صدیق بر رزم هر رزم آوری گواهی خواهد داد پس چفیه را به رسم امانت و یادگاری از هیچ دلاوری بر نگیرید وگرنه از ثروتی عظیم محرومش می کنید .

از یادداشت های شهید مصطفی مرادی

پروردگارا به ما توفیق ده ،تا ادامه دهندگان واقعی راه شهدا باشیم .

التماس دعا انشاالله فرج مولا