نویسنده: یاس کبود  یکشنبه 85/1/27  ساعت 1:27 عصر

هوالرفیق

خدای من،اینکه رویم از معصیت سیاه است و پشتم از بار گناه خمیده ،اما باز به تو رو می کنم و از تو حاجت می طلبم .فقط مهربانی و کرامت توست که جرأتم می بخشد.

خدایا!علی رغم اینهمه بی شرمی که کرده ام ،پشتوانه ام در بلاها و سختیها ،فقط مهر و رحمت توست.

خدایا !من رسیده ام بدین پایه از امید که تو آرزوهای مرا با ترازوی لیاقتهای من نمی سنجی .ملاک تو در بخشش ،ارزش من نیست ،کرامت خود توست .پس بدی های من ،تو را از اجابت و کرامت و رأفتت باز نمی دارد .

خدای من !دست امیدم را بگیر و گوش اجابت به نیایشهای من بسپار .ای بهترین ملجأ دعای نیایشگران وای بهترین تکیه گاه و پناه امیدواران ،سرور من، سید من، مولای من!

کوه آرزویم اگر چه سر به آسمان می کشد ،اما ره توشه رفتارم حقیر و زشت و شرم آور است .تو نعمت عفوت را با پیمانه آرزویم ببخش ،نه با ظرف کوچک و آلوده اعمالم و مرا به تلافی بدیهایم مجازات مکن که شأن کرامت تو برتر از مجازات گنهکاران است و ظرفیت حلم تو افزونتر از کیفر تبهکاران . 

پروردگارا زبانمان را به ذکرت گویا ،دلمان را از مهر و محبتت سرشار و قلبمان را از عشقت بیتاب گردان .

التماس دعا انشاالله فرج مولا